Szkolne podwórka to przestrzenie możliwości – i dla przyrody, i dla edukacji przyrodniczej, a także interdyscyplinarnej. Nie trzeba szukać daleko, żeby zobaczyć, że przyroda jest wszechobecna, a my jesteśmy z nią połączeni wieloma zależnościami. Przyroda jest wszędzie – w szczelinach murów i asfaltu, w drzewie, w powietrzu. Obserwacja tras i śladów młodych osób spędzających czas wolny na szkolnym podwórku pozwala dostrzec, że spontanicznie i instynktownie szukają one kontaktu z naturą. Świadomy edukator może pomóc dzieciom i młodzieży zbliżyć się do przyrody, niwelować tzw. deficyt natury i sprawić, że przyroda będzie w przyszłości ważną częścią ich życia.
Nawet pozornie nudne, ubogie, zdegradowane tereny przyszkolne możemy potraktować jako przestrzenie, która stwarzają niemal nieograniczone możliwości: pustą tablicę, na której napiszemy własną opowieść. Działanie w warunkach ograniczeń pobudza kreatywność, uczy niestandardowego myślenia i poszukiwania nietypowych rozwiązań.
Poradnik opracowany przez Małgorzatę Piszczek zawiera wskazówki, które pomogą Wam zamieć tereny przyszkolne w oazę bioróżnorodności i unikatową „salę lekcyjną”.